🏮امروزه دولتها اغلب سياستهاي شهري و بهداشتي را با يكديگر پيوند دادهاند، در حالي كه در گذشته اين دو موضوع همراه با سياستهاي خاص خود از يكديگر جدا بودند. از اين رو، طرحهاي شهرهاي سالم امروزه حركت خود را به سوي رويكردي فراگير با در نظر گرفتن سياستهاي بهداشتي درون شهرها آغاز كرده اند. اثر جديد ديگري از "ژوزف آي شر" موسوم به "طراحي شهر سالم، 2005 " ، نيز سياستهاي سالم سازي شهري يكپارچه را مورد تأكيد قرار داده است. در اين اثر، اين گونه آمده است كه رابطهآي پيچيده بين محيط طبيعي، محيط ساخته شده و سلامت انسان وجود دارد. از اين رو، ارتباط هماهنگ بين عوامل مختلف فيزيكي، زيستي، شيميايي، اجتماعي - اقتصادي و رواني ميبايست به وجود آيد و مجموعه اين عوامل است كه سلامت را تحت تأثير قرار ميدهد. بنابراين، در طراحي وتوسعه شهرهاوجهت راه يافتن به شهرهايي سالم پيامدهاي مربوط به مواردفوق می باید منظور گردد.
🏮کنفرانس اسكان بشر موسوم به"كاشانه2" كه در سال 2000 در استانبول، برگزار گرديد، موضوع تخريب محيط زيست به دست بشر به ويژه در نقاط شهري را مطرح و به بحث و تبادل نظر گذاشت. يكي از نگرانيهاي جدي منعكس شده در آن كنفرانس در حول عدم سلامت رو به تزايد شهرها، مسايل ناشي از مراقبتهاي بهداشتي ناكافي در آنها، افزايش خشونت در شهرها و نظاير آن بود، و اين كه چگونه راهكارهايي ميبايست اتخاذ گردد تا بتوان شهرهاي ناسالم رابه شهرهاي سالم تبديل كرد. بر خلاف كنفرانس كاشانه يك و ساير كنفرانسهاي سازمان ملل در دهههاي 1970 ، 1980 ، 1990 كنفرانس ياد شده بيشتر تأكيد بر نقش دولتهاي محلي و منطقهآي داشت تا نقشها و مسؤوليتهاي دولتي در سطح ملي.
🏮كنفرانس ياد شده همچنين، تأكيد فراوان بر بخش خصوصي و سازمانهاي غيردولتي (NGOs) داشته، تا از آن طريق بتوان سلامت شهرها را هر چه سريعتر و در سطح نقاط مختلف شهر با توجه به تواناييهاي موجود برطرف كرد. در عين حال حمايتهاي دولتهاي مركزي نيز از طرحهاي شهرهاي سالم از نظر دور نگهداشته نشده است. "بيانيه ليورپول" نيز در سال 1990 تأكيد بر اين دارد كه جهت دستيابي به شهرهايي سالم و جهت موفقيت پروژههايي از اين نوع، اقدامات در سطح ملي و حتي بينالمللي نياز است. سلامت شهري امروزه به عنوان اولويت تراز بالاي بسياري از جوامع رو به توسعه (آمريكاي لاتين) به حساب ميآيد. اين موضوع در ايران نيز از اهميت بسزايي برخوردار است. اولويت ياد شده بيشتر به خاطر رشد بيرويه شهرها، مهاجرت، ظهور قشرهاي جديد شهري و.. است.




















