تاب آوری مفهومی جدید و برآیند پیچیدگی نظامات طبیعی و اجتماعی است که می تواند برای ساماندهی تغییرات و نیازهای پیش بینی نشده درشهرها به کار آید. بسیاری از کشورها، نواحی و شهرها ، تاب آوری را بخشی از بیانیه چشم اندازکشوری یا یکی از اهداف کلان و در زمره اولویتها در طرح های شهری خود قرار داده اند . برخی گروهها مانند "گروه شهرهای تاب آور" در سازمان ملل UNISDR برحفظ و تداوم "کارکردها ساختارها، نظام و هویت " در تاب آوری شهری فعالیت می کنند.
یکی از عمده ترین تعاریف در شهرهای تاب آور ، حفظ یا ارتقا ظرفیت هایی است که سیستم هارا قادر می کند به حالت قبلی بازگشته و یا ویژگی هایی را درآن ایجاد میکند که به سیستم توانایی جذب شوک و فشار ناگهانی را داده و حتی به آنها کمک می کنند به سطح بالاتری از انعطاف پذیری برسند. بنابراین ویژگی های تاب آوری میتواند مانند مواردی از مثالهای زیر باشد:
🔹مدیریت بحران و پیشگیری و کاهش ریسک به صورت همگامی با تغییرات روزافزون که دارای سرعت فزاینده ای هستند مانندبحران های اقتصادی و اجتماعی و بحران های منطقه ای و یا مانند مواردی مثل آلودگی هوا و تخریب منابع زیستی ، تغییرات اقلیمی، سیل ،زلزله، خشکسالی، نشت نیروگاهها اتمی ،جنگ، مهاجرت های اجباری.
🔹بهبود و بازیابی مباحث تاب آوری که بازسازی وبهبود پس از سانحه را در بر می گیرد.
🔹تغییرات اقلیمی و بحران های ناشی از آن در شهرها، مانند تغییر سطح دریا و تبعات ناشی از آن.
🔹بحران انرژی در شهرها و راهکارهای کاهش مصرف انرژی های فسیلی
🔹مقابله با تروریسم شهری.




















