👤برای «یانگل» – معمار، نویسنده و شهرساز دانمارکی – ونیز تجسم شهری است که تمامی حواس ما را درگیر میکند. ونیز آن جامه فاخری است که گویا با دقت بر قامت این حیات عمومی و فردی پررونق دوختهشده است. ونیز در منتهای درجه، یک شهر دوستدار مردم است.
🏙پنج راهحل «یانگل» برای مقابله با مشکلات شهرسازی:
1⃣با ساخت بر اساس بنزین ارزان خاتمه دهیم!
ازنظر یانگل دو موضوع اصلی پیش روی برنامه ریزان در شهرهای معاصر سلامت عمومی و تغییرات زیستمحیطی است.
🔺«برای ۵۰ سال بهگونهای شهرها را ساختیم؛ که گویی مردم مجبوراند تمامروز را در خودروها، دفاتر و یا خانههایشان بنشینند. همین موضوع به یک بحران سلامت منجر شد.»
🔺ازنظر او مشکل به در دسترس بودن بنزین ارزان مربوط میشود. بهای نازل سوخت به کشورهای توسعهیافته این اجازه را داده است که حومههای وسیعی را در اطراف شهرها توسعه دهند، بدون اینکه کسی حس کند یک جای کار میلنگد!
2⃣زندگی عمومی را محرک طراحی شهری قرار دهید!
3⃣برای تجربیات چند حسی طراحی کنید!
🔺حواس ما بهعنوان حیوانات راه رونده؛ برای سرعتی کمتر از ۵ کیلومتر در ساعت تکاملیافتهاند.
4⃣حملونقل را برابرتر کنید!
🔺درنتیجهی تقاضای روزافزون برای املاک و مستغلات و درنتیجه افزایش قیمت زمین ، معمولاً شهروندان کمدرآمد به حاشیه شهرها رانده میشوند. امکان دسترسی به حملونقل ارزان، مکفی و جایگزین (نه الزاماً در شکل خودرویی) رکن اساسی در ارتقای برابری در شهرها است.
5⃣خودروها را ممنوع کنید!
🔺بههیچعنوان استفاده از خودرو بهعنوان گونه عمومی جابجایی جمعیت در یک شهر ۱۰ تا ۲۰ میلیون نفری هوشمندانه نیست.
🔺«یانگل» میگوید که نگران استفاده از «روشهای کهنه و قدیمی» برای جابجایی است. منظور او از این روشها استفاده از اتومبیل است. چیزی که به نظر او یک عتیقه متعلق به دیترویت سال ۱۹۰۵ میلادی است.




















