فرهنگ شهروندی هویتی تحصیل شده در یک روز، یک ماه و بلکه یک سال نیست، فرهنگ شهروندی در یک دوره ی زمانی و در تعاملات اجتماعی ساکنین شهر ایحاد می گردد؛ تعاملی میان شهروندان، آداب و رسوم موجود میان ساکنین، تبلیغات و اطلاع رسانی فرهنگی، زیرساخت های فرهنگی و بازخوردی که ساکنین شهر با آن مواجه خواهند شد.
🍃🍃🍃 🍂🍂🍂
این که شهروندان ایرانی در هر شهری دارای پیشینه ی فرهنگی عمیقی هستند جای بسی خوشحالی دارد و این موضوع خود یک نقطه ی قوت در برنامه ریزی های فرهنگی می باشد و هزینه های فرهنگ سازی در بین شهروندان را کاهش می دهد و راه را برای رسیدن به فرهنگ شهروندی غنی، هموارتر می سازد و این سئوال را به ذهن مترتب می نماید که نهادهای برنامه ریز و مسئول در این زمینه چه استفاده ای از این راه هموار نموده اند؟ این سئوال نیز در ادامه مطرح می شود که ایا فرهنگ شهروندی شهر های ما "در سال های جاری" رشد داشته و یا از فرهنگ شهروندی گذشته ی خود نیز عقب افتاده ایم؟
در یک شهر نمی تواند فرهنگی باقی بماند مگر آنکه مدیریت شهری بر عناصر فرهنگی آن شهر مدیریت کند و آن را به یک سرمایه ی فرهنگی بدل سازد. نهادهای مدیریتی در شهرهای ما تا چه اندازه در ایجاد فرهنگ شهروندی و سرمایه های فرهنگی موفق بوده اند؟ البته می توان به میزان موفقیت در فعالیتی دست یافت که آن فعالیت مشخص، شفاف و قابل تعریف باشد و تا زمانی که برنامه های ارتقائ فرهنگ شهروندی در شهر ما به طور به هم پیوسته و هدفدار و مشخص نباشد نمی توان انتظار داشت که میزان موفقیت در رسیدن به اهداف فرهنگی را لمس کرد و نشان داد.#بخش_اول




















