کودک به فضای باز و سبز، محیط های سالم و فضاهایی احتیاج دارد⁉️
🔹بسیاری از خانوارهای ساکن به دلیل نحوه سکونت در قطعات کوچک مسکونی و آپارتمان های کوچک، از داشتن چنین فضایی محروم اند. مدرسه ها نیز با ابعاد و اندازه های قابل قبول آموزشی مناسبت کمی دارند. فضای حایل بین این دو نیز با عرض نامتناسب راه ها، جریان رفت و آمد سواره، سر و صدا، آلودگی هوا، و مشکلات شهری بدور از فضای باز و سبز، و خدمات و نیازهای کودک همراه است. در تمام محله ها نوع کاربری زمین به نحوی است که منفعت اقتصادی مورد توجه قرار گیرد.
🔹اگر چه مهدهای کودک به خودی خود می توانند نقش سازنده ای در آموزش و پرورش اجتماعی کودک داشته باشد، ولی اغلب خانواده های استفاده کننده ترجیح می دهند که از این مکان ا به عنوان محلی صرفاً برای نگهداری، هنگامی که آنان به کار مشغولند، استفاده کنند. به همین خاطر است که مهدهای کودک به جای پراکنش مناسب در سطح شهر و محله های شهر، به طور عمده همجوار با مراکز اداری یا در مسیر خیابان های اصلی و پر رفت و آمد هستند؛ جایی که والدین با یک لحظه توقف اتومبیل، بتوانند کودک را به آن بسپارند.
🔹استفاده از فضاهای سبز نیز هنگامی میسر است که والدین زمان لازم را برای گردش کودکان بر حسب فرصت های خود انتخاب کنند. در حالیکه کودکان با توجه به تراکم جمعیت و ساختمان محاصره شدن در میان بافت شهر، هر روز و هر لحظه به این فضاها نیازمندند. فضاهای ورزشی بسیار محدود است و فرهنگسراهای کودک جز در چند نقطه که آن هم به عنوان جزیی از فرهنگسراهای عمومی موجود شهر محسوب می شود، دارای امکانات لازم نبوده و با نقص روبرو می شود. از کتابخانه کودک، مراکز گسترده پرورش فکری جز در موارد نادر خبری نیست.
🔹مرکز آموزش های هنری و سرگرمی یا محدود است یا پاره ای از آن ها توسط بخش خصوصی اداره می شود که پرداخت هزینه آن برای بسیاری از خانواده ها مشکل است. مرکز علوم مربوط به کودک نیز همینطور. سینمای کودک در حدی محدود عمل می کند. موزه های فرهنگی و هنری اگر چه در سطح شهر وجود دارد، ولی به حالتی متمرکز عمل کرده و در درون مناطق شهری قرار نگرفته است. در مجموع، این موزه ها برای بزرگسالان است و نه کودکان. برای کودکان یک محیط شهری خوب، محیطی است که انتظارات کودکی آن ها را برآورده سازد.
موضوعات مرتبط: برنامه ریزی شهری ، شهرسازی ، مدیریت شهری




















