از دیدگاه شهرسازی و طراحی شهری، شهر خوب برای کودک باید واجد شرایط زیر باشد:⁉️
🔹باید سازماندهی کالبدی و اجتماعی براساس حس اعتماد و انصاف و عدالت قرار داشته باشد و آن ها را ارتقاء دهد. در این مورد ایجاد فضاهای عمومی که در آن ها حداقل یک بزرگسال شناخته شده حضور داشته باشد و حفاظت و امنیت کودک را پوشش دهد، ضروری به نظر می رسد. این فضاهای عمومی باید به نحوی طراحی و برنامه ریزی شوند که بر میزان ارتباط میان افراد در گروه های سنی مختلف و دارای زمینه های اجتماعی متفاوت بیافزاید.
🔹فرصت مشاهده مردم، بزرگسالان و خردسالان در فعالیت ها و مشاغل مختلف، بر جاذبه های اجتماعی کودک می افزاید.
بزرگسالان باید علاوه بر کودک خود، نسبت به سایر کودکان شهر و محله های شهری احساس مسئولیت کنند.
در شهرها باید فضاهای عمومی امن، همراه با معابری دور از مخاطرات رفت و آمد که به کودک اجازه مشاهده می دهد که شهر، همسایه و محله خود را کشف کرده و نظاره گر باشد، به وجود آید.
🔹یک محیط شهری شفاف، سالم و قابل درک برای کودک جایی است که بتوان به راحتی و به صورت پیاده در آن حرکت کرد.
توجه به نقش های ارزشمند اجتماعی و فرهنگی و مشارکت کودک در رویدادهای اجتماعی و مراسم مذهبی بسیار اهمیت دارد.
نزدیک بودن فاصله محل کار و زندگی خانواده ها، به نحوی که کودک و والدین در طول روز به یکدیگر دسترسی داشته باشند، ضروری به نظر می رسد.
🔹در خیابان ها و فضاهای عمومی شهر، باید به ایجاد عناصری که برای کودک موجب شگفتی و شعف شود، پراخت.
وقایع و جشن هایی که حس ملی، مذهبی، تاریخی و علاقه به جامعه و سنت های آن را ارتقاء می دهد و برای کودک نیز ضروری به نظر می رسد، باید تقویت شود.
نوع بافت شهری، بنای جذاب، رنگ، مواد، شکل و ریخت ساختمان ها که علاقه کودک را بر می انگیزد، در طراحی اهمیت دارد.
🔹فضای شهری باید طبیعت را به داخل شهر بکشاند. باید کودک با تمام پدیده های طبیعت مانند آب، گیاه، درخت، حیوانات و پرندگان و حشرات، در ارتباط باشد. کودک از این طریق می آموزد و می فهمد که به طبیعت عشق بورزد و آن را حفظ کند.
موضوعات مرتبط: برنامه ریزی شهری ، شهرسازی ، مدیریت شهری




















