صفت زیستپذیر (Livable) که از بحثهای نوین شهرسازی امروز است، به تعبیری به شهری اطلاق میشود که مانند یک موجود زندۀ سالم و طبیعی، فرمانروا و فرمانپذیر است، میآموزد، ارزشها را حس میکند و ارج میگذارد، اجزای آن باهم در ارتباط کاملاند، دارای اندامهای تنفسی است و سرزنده است. پس کاربرد زیستپذیری (Livability) با سرزندگی (Vitality) در مباحث امروزی متفاوت است.
در یک شهر زیستپذیر، اصول اجتماعی همانقدر دارای اهمیتاند که اصول طراحی. تغییر و دگرگونی در شهرها بنا بر سیاستهای نوین مدیریت شهری و شهرسازی اجتنابناپذیر است. تغییر شکل شهرها همچنین با فعالیتهای نوین، اقتصاد شهری و ارزشهای فرهنگی یک جامعه مرتبطاند. بستر طبیعی و الگوی تاریخی از دیگر مؤلفههای تأثیرگذار بر این دگرگونیها هستند. هر یک از دو مقولۀ اصول اجتماعی و اصول طراحی، زیرمجموعههای متعددی دارند که اگر هماهنگ و متوازن به آنها پرداخته شود، دستیابی به بالاترین کیفیت زندگی یا زیستپذیری ممکنتر است. «زيستپذيری» و «كيفيت زندگی» دو اصطلاحی هستند كه بهرغم كاربرد گستردهشان در سالهای اخیر، هر یک تعریف واحدی که مورد توافق متخصصان قرار گرفته باشد ندارند. كيفيت زندگی میتواند عبارت باشد از اثرات زيستپذيری جامعه بر ساكنانش.
یک شهر زیستپذیر به کودک، جوان و سالمند، به افراد سالم و افراد معلول به یک اندازه میاندیشد و اهمیتی که برای جایگاه هریک قایل است به یک میزان است. روشن است که به این ترتیب، شهرهای کمجمعیتتر و دارای وسعت، دور از فقر و بهرهمند از موهبتهای طبیعی، برقراری معیارهای زیستپذیری در آنها به واقعیت نزدیکتر خواهد بود.
موضوعات مرتبط: برنامه ریزی شهری




















